Η ΧΩΡΑ ΣΕ ΝΕΥΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Το παραπάνω κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο το βράδυ του δημοψηφίσματος.

 Εγώ θα πρόσθετα ότι ψηφίσαμε ΟΧΙ και στο παλιό πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε εδώ.

 

Μεγάλη συζήτηση γίνεται από την περασμένη Κυριακή ώστε να ερμηνευτεί το βροντερό ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα. Αντλώντας ενημέρωση από τις συζητήσεις με τον φιλικό και οικογενειακό μου περιβάλλον και παρακολουθώντας την ειδησιογραφία, έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα που πιθανόν να μας βοηθήσουν στην λήψη αποφάσεων, για παραπέρα πορεία της πατρίδας μας.

Αρχικά έγινε μεγάλη προσπάθεια για να μην πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα. Όταν διαπιστώθηκε ότι η κυβέρνηση
επέμενε και ο κόσμος επικροτούσε την διεξαγωγή του, επιχειρήθηκε να  ταυτιστεί η απόφασή μας, με το δίλημμα της συμμετοχής της χώρας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη. Αντικειμενικός σκοπός να εξασφαλιστεί αποδοχή του κόσμου σε ένα ακόμα μνημόνιο, με όλα τα αρνητικά που τα τελευταία χρόνια έφεραν μαζί τους τα προηγούμενα.

Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, μεταξύ των πολλών αρνητικών χαρακτηριστικών του λαού μας υπάρχουν και σοβαρά προτερήματα. Ένα από αυτά είναι το φιλότιμο. Προσωπικά πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας δέχεται πως πολλά από τα μέτρα που σήμερα εφαρμόζονται από τα μνημόνια, είναι σωστά. Πράγματι, τα τελευταία 30 χρόνια, έχουν γίνει εγκλήματα από τις κυβερνήσεις, με την εκούσια ή ακούσια συμμετοχή μας. Αυτό το αναγνωρίζουμε. Το αίσθημα όμως τις δικαιοσύνης που μας διακατέχει, δεν μας επιτρέπει να είμαστε απλοί παρατηρητές στο γεγονός ότι συνεχίζεται η αδικία, τώρα που όλοι καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό, για τις αστοχίες που έγιναν στο παρελθόν.

Το γεγονός ότι μια νέα κυβέρνηση, κλήθηκε να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», σε συνδυασμό με την προκλητική συμπεριφορά των ΜΜΕ που επί τόσο χρόνια στήριξαν το σάπιο αυτό σύστημα και η επιλογή των προσώπων που στήριξαν την πρόταση του ΝΑΙ, οδήγησε στην αγανάκτηση το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος. Πολύ απλά, το 62% δεν αρνείται να «πληρώσει τον λογαριασμό», απλά αρνείται να τον βγάλουν αυτοί που τα τελευταία 30 χρόνια, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη δημιουργία του. Αυτή ήταν η απάντηση, κατά την γνώμη μου, στο ερώτημα του δημοψηφίσματος. Ούτε κατά των δίκαιων μέτρων είμαστε, ούτε κατά της Ευρώπης και του Ευρώ. Γνωρίζαμε ότι λαμβάναμε μια σοβαρή απόφαση. Η απόφαση αυτή ήταν το κόψιμο του ομφάλιου λώρου, με το παλιό πολιτικό κατεστημένο.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η θεωρία θα αποδειχθεί, εφόσον ο Τσίπρας δώσει μια τίμια μάχη για δικαιότερα μέτρα, έχει το πολιτικό θάρρος να τα ψηφίσει στη βουλή (ακόμα και με απώλειες) και προκηρύξει εθνικές εκλογές για τον Σεπτέμβριο. Εκεί θα διαφανούν καθαρά οι προθέσεις του εκλογικού σώματος και πιστεύω ότι θα ερμηνευθούν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Μην κρυβόμαστε έγιναν λανθασμένοι χειρισμοί. Μένει να αποδειχθεί αν έγιναν από απειρία ή υπήρξε σχέδιο. Προσωπικά απεύχομαι το δεύτερο, γιατί θα οδηγήσει την πατρίδα σε επικίνδυνη πορεία.

Σε κάθε πάντως περίπτωση δεν μπορούμε καν να συζητούμε για έξοδο από το Ευρώ. Είτε συνειδητή είτε ατυχηματική.

Είδομεν.